Η περιπέτεια του ανθρώπινου σώματος στη μοντέρνα γλυπτική
Στον εικοστό αιώνα της νεωτερικότητας εγκαταλείφθηκε η κλασική αρμονία των σωμάτων.
Οι διαστρεβλώσεις και οι παραμορφώσεις που υπέφερε το ανθρώπινο σώμα ή καλύτερα η κλασική αντίληψη περί αρμονίας είναι αναρίθμητες στον εικοστό αιώνα της μοντέρνας εικαστικής. Η Γλυπτική ως τέχνη που υπηρετεί την τρισδιάστατη σύλληψη του ανθρώπινου σώματος αμφισβήτησε έντονα τα κλασικά πρότυπα της αναλογίας, τη γεωμετρική αντίληψη περί ομορφιάς.
Στοιχεία παραβατικά που οδήγησαν στην παραμόρφωση και στη στρέβλωση του κλασικού κάλλους εμφανίζονται ήδη από τις αρχές του εικοστού αιώνα: Στον Ματίς του Nu de dos, στην Ρισιέ του L'Orage, στον Τζακομέτι της Femme debout, στον Χούλιο Γκονθάλεθ του Femme se coiffant, στον Μπρανκούζι του Le Commencement du monde, στον Λίπσιτς του Figure.
Η Καλλιτεχνική πρωτοπορία μέσα από τα έργα της αντιπρότεινε τις νέες συμβάσεις, στάδια δημιουργίας μέσα από τα οποία επαναπροσδιορίζεται η έννοια της «αναπαράστασης».
Η νέα αντίληψη περί τέχνης καθίσταται τριγωνική με το σώμα, τη μορφή και τη χειρονομία ως τις πλευρές ενός ιδεατού τριγώνου παραμορφώσεων και εικαστικής παραβατικότητας.