Η αφηρημένη γλυπτική πιο επαναστατική από την αφηρημένη ζωγραφική

Όταν μιλάμε για αφηρημένη τέχνη εννοούμε συνήθως την αφηρημένη ζωγραφική, μολονότι η αφηρημένη γλυπτική προχώρησε ένα βήμα παρακάτω. Η ζωγραφική όσο... αφηρημένη κι αν ήταν, δεν κατάφερε να χειραφετηθεί πλήρως από τη μορφή. Η γλυπτική από την πλευρά της, τουλάχιστον αυτή που αναφέρουμε ως αφηρημένη, ανταποκρίθηκε στις προκλήσεις και χρησιμοποίησε ως υλικά της παλιούς παραδοσιακούς τρόπους -δουλεύοντας τις ανθρώπινες φιγούρες πάνω στο ξύλο ή στην πέτρα- τρόπους που την εποχή εκείνη έμοιαζε να οδηγούνται στην εξαφάνιση.

^{Ζακ Λιπσίτζ, μορφή}

Καθώς η μορφοποίηση στο παρελθόν της τέχνης υπαινισσόταν κυρίως το ανθρώπινο σώμα, στον μοντέρνο καμβά της γλυπτικής η αφηρημένη τέχνη απείλησε την παρουσία του ίδιου του ανθρώπινου σώματος περισσότερα από ό,τι οι κυβιστές ή οι φωβιστές.

^{Χούλιο Γκονθάλεθ, μητρότητα}

Αν όμως πράγματι το ανθρώπινο σώμα εκτοπίστηκε από την ύστερη μοντέρνα τέχνη και αν εξαφανίστηκε από τους όγκους ή τις επιφάνειες είναι ένα ζήτημα που εξαρτάται κυρίως από τον εκάστοτε δημιουργό και παρατηρητή του κόσμου.

^{Κονσταντίν Μπρανκούζι}

Σε κάθε περίπτωση πάντως η γλυπτική μοιάζει να έκανε ένα βήμα πιο κάτω στην αφηρημένη σύλληψη του ανθρώπου και του κόσμου που τον περιβάλλει.