Αυτή τη γυναίκα ο Καμύ τη θεωρούσε το μεγαλύτερο πνεύμα της εποχής του
Η γυναίκα που κέρδισε τον θαυμασμό και την απεριόριστη εκτίμηση του Γάλλου νομπελίστα
Έζησε μόλις 34 χρόνια αλλά άφησε πίσω της ένα αδρό αποτύπωμα. Ο Αλμπέρ Καμύ την θεωρούσε το «μοναδικό μεγάλο πνεύμα της εποχής μας». Η Γαλλίδα φιλόσοφος και πολιτική ακτιβίστρια Σιμόν Βέιλ εντυπωσίαζε από μικρό παιδί με τις πνευματικές της επιδόσεις. Από δώδεκα χρονών απέκτησε μια στέρεη γνώση των αρχαίων ελληνικών ενώ αργότερα έμαθε και την σανσκριτική γλώσσα. Πέρασε πρώτη στην École Normale Supérieure αφήνοντας πίσω της την Σιμόν ντε Μποβουάρ και σπούδασε φιλοσοφία, παίρνοντας το διδακτορικό της με μια διατριβή πάνω στον Καρτέσιο.
Στη διάρκεια της σύντομης ζωής της δίδαξε φιλοσοφία σε γυμνάσιο θηλέων. Ωστόσο η πολιτική της δράση ήταν εξίσου εντυπωσιακή. Τάχθηκε υπέρ των αναρχικών στον Ισπανικό Εμφύλιο, και για ένα χρόνο δούλεψε εργάτρια, σε αυτοκινητοβιομηχανίες, για να αντιληφθεί πλήρως τη φύση και τις δυσκολίες της εργατικής ζωής. Από την εμπειρία της αυτή προέκυψε άλλωστε το φιλοσοφικό της έργο La Condition ouvrière που εκδόθηκε το 1951 στη σειρά Espoir των εκδόσεων Gallimard που διηύθυνε ο Αλμπέρ Καμύ. Ο Γαλλοαλγερινός νομπελίστας συγκέντρωσε και επιμελήθηκε τα κείμενα που συνέθεσαν το εμβληματικό αυτό έργο. Ο Καμύ εξελίχθηκε σε θεματοφύλακα του έργου της Σιμόν Βέιλ εκδίδοντας και άλλα βιβλία της Σιμόν Βέιλ.
Στην πρες κόνφερανς που ακολούθησε την απονομή του Νόμπελ ο Καμύ έκανε ιδιαίτερη μνεία στην Σιμόν Βέιλ λέγοντας πως: «καμιά φορά τους νεκρούς τους νιώθουμε πιο κοντά από τους ζωντανούς». Όταν άρχισε να εκδίδει τα βιβλία της Σιμόν Βέιλ ο Καμύ ήρθε σε επαφή με την οικογένεια της Βέιλ. Η μητέρα της «μια εξίσου υπέροχη γυναίκα» τον περιέβαλε με στοργή και αγάπη.