Μητροπάνος reloaded: Το πιο γλυκό φάλτσο της ζωής μας!
Ο Δημήτρης Μητροπάνος είναι ασφαλώς ο τελευταίος μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής που ανήκει σε μια λαμπρή παράδοση.
Περιθωριοποιημένος στη δεκαετία του '80 επιχείρησε το δισκογραφικό άλμα από την Polygram στη Μinos, προσπαθώντας να βρει τα πατήματά του σε μια περίοδο παρακμής του που ορίζεται ανάμεσα στο "Κουταλάκι" και τον "Χιονάνθρωπο".
Ο αδόκητος θάνατος του Στράτου Διονυσίου το 1990 θα αφήσει ένα δυσαναπλήρωτο κενό και μια αμηχανία στη μουσική βιομηχανία, που ψάχνει απελπισμένα τον νέο λαϊκό βάρδο.
Τα φαινόμενα Βασίλη Καρρά και Πασχάλη Τερζή είναι έξω από την ορθόδοξη γραμμή. Στο μεταξύ ο Μητροπάνος ακονίζει τη ροκ πλευρά του συμμετέχοντας στο "Για να σ' εκδικηθώ" του Λάκη Παπαδόπουλου και στο "Κλείνω κι έρχομαι" του Πορτοκάλογλου.
Με τη βραχνάδα, τα γλυκά φάλτσα του αλλά και την ανεπανάληπτη εκφραστικότητά του δίνει καινούργιο νόημα στον όρο λαϊκός τραγουδιστής. Η επανάσταση έχει αρχίσει και το "Σ' αναζητώ στη Σαλονίκη", το 1992 είναι μόνο η πρόφαση για να αξιοποιηθεί το πολύτιμο ορυχείο της φωνής του.
Όταν θα έρθει η εμβληματική "Ρόζα", ο Δημήτρης Μητροπάνος είναι ήδη εθνικός τραγουδιστής.